Gemaakt door:

ivo

Leestijd

6 min

Leiden of lijden we onder onze keuzes?

Na vier goed besteedde vrije dagen mag ik deze ochtend weer lekker werken. Ik ben fris en fruitig opgestaan en na mijn watertje te hebben gedronken en Ivonne gedag te hebben gezegd maak ik mij gereed voor een sportieve ochtendrun.

Nu loop ik inmiddels al heel wat maanden, maar ben er wel een aantal weken uit geweest dankzij vervelende blessures. Het begon met een aanhechting van mijn bilspier, waarbij ik nog geloofde dat ik mijn kwaal de baas kon zijn met redelijk betaalbare smeerseltjes van de drogist op de hoek. Zonder succes helaas, want de klachten bleven en ik ben na verloop van tijd toch maar naar de osteopaat gegaan.

Deze kwam met een opmerkelijk verhaal waar ik nog niet eerder van gehoord had. Namelijk dat je blessures kan oplopen door vastzittende organen. Ik wil daar zelf nu niet te diep op in gaan, maar voor geïnteresseerde lezers hier een linkje naar een artikel over dit onderwerp.

Keuzestress, het is echt een ding.

Hans Oranje | Founder Reset Yourself

Goed, na twee behandelingen bij de osteopaat kon ik weer rustig aan beginnen met lopen. Helaas was dat ‘rustig aan’ niet echt aan mij besteed en dus werd mijn overmatig enthousiasme al snel uitbetaald met een slepende knieblessure. Yup…soms ben ik zo trots op de combinatie van mijn excellent fysieke gesteldheid en mijn achtergrond als sloper. Wel een beetje jammer dat ik mijn excellente lichaam in die jaren ook gesloopt heb.

Hardlopen lijkt me in eerste instantie een vrij simpele sport of hobby, naar ieders gelang. Makkelijk te beoefenen en eenvoudig op te starten, lijkt me. Nu heb ik best wel wat gelezen over hardlopen en veel verschillende meningen verwerkt over welk schoeisel je nu moet aantrekken en vooral ook welke niet. Misschien zelfs te veel, want spijtig genoeg ben ik na al die informatie en goedbedoelde adviezen geen steek wijzer. Geen schoenen met correctie, ja…wel schoenen met correctie. Geen demping, te veel demping, verkeerde demping. Schoenen voor de juiste ondergrond, met of zonder gel, schoenen uit bij de deur, niet naast je schoenen lopen… Ik word gek en zie zo door de bossen geen bomen meer!

Ha, duidelijker kan ik het niet verwoorden. Zelfs in de winkel krijg ik verschillend advies. Toch heb ik laatst maar weer een nieuw paar runners gekocht omdat de demping van de oude schoen niet voldoende was. Dat ‘oude paar’ was nog maar zes maanden oud, maar blijkbaar ben ik niet zo goed geadviseerd en je raadt het al, die winkel bestaat niet meer dus ik kan mijn beklag enkel nog in deze blog doen en dan houdt het verder ook wel op. Tot nu toe lopen de nieuwe beter dan de oude, maar je zult begrijpen dat ik nog even wacht met juichen.

Al dat gedoe met die schoenen heeft wel iets in mij wakker geschud. Keuzestress, het is echt een ding. Waar baseer ik mijn keuzes op en wie of wat bepaalt welke kant het spreekwoordelijke kwartje op valt. Waarom voelt het soms alsof we geen fouten meer mogen maken? Alsof we acuut gestraft worden wanneer we “een foute” beslissing nemen. Er iets in ons brein zit dat “foei” zegt, wanneer we een zak patat met mayonaise eten, terwijl we weten dat er gezondere dingen zijn. Of instant karma op ons afroepen omdat we nog steeds massaal vlees eten, terwijl de meesten onder ons zullen toegeven dat die beestjes eigenlijk een beter leven verdienen.

Nu zijn Ivonne en ik al enige tijd vegetarisch en dat is een zeer bewuste keuze geweest. Maar er zijn ook heel veel dingen in het leven waarbij het gevoel voor de beste keuze niet zo overtuigend wint. Als ik door onze supermarkt wandel kan ik kiezen tussen acht verschillende soorten ontbijtkoek of twaalf soorten toiletpapier. Even los van de ‘voorbeeldige’ combinatie tussen het laxerende van het een en het ‘nood’zakelijke van het ander vraag ik mij echt af waarom er zoveel keuze is. Het maakt het niet makkelijker voor me en dan zijn dit nog vrij onschuldige producten. Maar wat nou als het niet om wc-papier gaat, maar om je hypotheek of zorgverzekeraar. Door wie laat jij je keuze motiveren? De voor en tegens verschillen echter naar gelang de belangen, nietwaar?

NPO’s Zembla kwam laatst met een interessante docu over biologisch eten. Is het nu gezonder of niet? Volledig overtuigd kijk ik de documentaire uit om de volgende dag op internet de andere kant van het verhaal of medaille voorgeschoteld te krijgen.

Resultaat: Status Quo! Zoveel verschillende informatie beschikbaar omtrent, okay soms niet zo belangrijke, maar wel terugkerende keuzes die ons leefpatroon bepalen. Hoe en wat kan ik het beste eten om gezond te blijven? Welke merken kleding ik het beste kan dragen die niet door kinderarbeid zijn gemaakt? Welke auto ik het beste kan kopen die dan ook nog eens het minst schadelijk is voor het milieu? Welke boeken ik echt een keer moet lezen om nog succesvoller te worden? En iedereen verteld dat hun product of dienst de beste keus is. Help, wat moet ik nu kiezen? We worden overladen met informatie die de keuze niet altijd makkelijk maakt. Dit geldt in mijn ogen ook als het gaat over jezelf ontwikkelen naar een betere versie. Wie bepaald wat een betere versie is? Hoe kan je dat het beste bereiken? Kost dat veel geld? Bij wie moet ik zijn? Hoe weet ik of een persoon de best mogelijke ‘waarheid’ spreekt wanneer hij of zij mij adviezen geeft? Welk boek kan ik het beste lezen over een bepaald onderwerp? Zo, ben je al een beetje de weg kwijt met al deze vragen? Ik wel en ben steeds op zoek naar meer en meer rust. En dan heb ik het over innerlijke rust in mijn ziel, maar ook in mijn bovenkamer.

Graag wil ik deze blog afsluiten met een vraag. Wanneer heb jij jezelf gevraagd wat je vindt en wat je wilt? Er is namelijk nog steeds iets in ons lichaam, ze zeggen in de buik, dat antwoorden voor ons heeft. Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen op het gebied van sensitiviteit. Wanneer gaf jij jezelf voor het laatst een belangrijk antwoord door niet Meneer Google te raadplegen, maar je eigen gevoel te laten spreken?

Zo….. en nu ga ik eerst een half uur mediteren! 😉